„O [Henryku] Łowmiańskim opowiadał anegdotę Andrzej
Wyczański, który był jego uczniem. Mianowicie Łowmiański prowadził w Poznaniu
seminarium profesorskie związane z przygotowywaniem nowej syntezy historii Polski.
Rzecz dotyczyła XVI wieku, było kilku profesorów, sami samodzielni pracownicy
naukowi. Łowmiański przedstawił nową periodyzację XVI wieku. W dyskusji wszyscy
byli przeciwni jego tezom. A Łowmiański podsumował dyskusję następująco: proszę
państwa, słyszę, że zdania są podzielone. W związku z tym proponuję, by
pozostać przy tym, co ja mówiłem”.
W. Markiewicz, „Sto lat przeciw głupocie”, Kraków
2016, s. 256.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz